یکی از یزرگترین وظایف اتاق بازرگانی نقشی است که می تواند به عنوان واسط بین دولت و بخش خصوصی برقرار کندکه کمترین ثمره آن هدایت منابع بخش خصوصی به سمت بخش هایی خواهد بود که دولت به علت سیاست های کوچک سازی و چابک سازی از آنجا خروج کرده است و بخش خصوصی می تواند با ورود و سرمایه گذاری در این بخش ها ؛موجبات شکوفایی بیش از پیش کشور را فراهم آورد امری که بنظر می رسد تاکنون به دلایل مختلف برآورده نشده است و عدم تعریف چارچوبی از سوی هیئت رئیسه فعلی برای رسیدن به این امر گویای این مسئله است که با مدیریت فعلی چندان نمی توان به این امر امیدوار بود و باید علاوه بر ترکیب مدیریت اتاق بازرگانی ؛در نوع نگاه این اتاق به بسیاری از مسائل چون دولت و بخش خصوصی و همچنین مسائل بین المللی ؛ تغییری ساختاری رخ دهد .

یکی از بزرگترین نقطه ضعف های اتاق بازرگانی کنونی کشور ؛تعامل ضعیفی است که با دولت دارند ؛بدون شک دولت به عنوان بزرگترین نهاد اقتصادی اجتماعی کشور که بار اجرایی کشور را برعهده دارد علاوه بر پتانسیل های عظیم مالی و غیر مالی ؛بخوبی از نقاط ضعف و قوت اقتصاد کشور آگاه است و نهادی مانند اتاق بازرگانی تنها در کنار تعامل و همراهی گسترده با دولت است که می تواند موفق باشد و از عهده وظایف خود برآید ؛البته این امر مختص ایران نیست و در تمام کشورهای صنعتی نیز همراهی فراوانی بین دولت و اتاق بازرگانی وجود دارد و این همراهی و هماهنگی تا حدی بوده است که در بعضی از کشورها نمایندگان اتاق بازرگانی در جلسات هیئت دولت شرکت می کنند و همچنین بالعکس .

در وضعیت فعلی کشور؛تعامل اتاق بازرگانی و دولت تنها مختص شده است به همان صبحانه های معروفی که بعضی وزرای دولت بالاخص وزرای صنایع؛اقتصاد؛و بازرگانی در اتاق بازرگانی برگزار می کنند که در اکثر این موارد متاسفانه باید گفت که بجای بررسی راهکارها و زمینه های همکاری؛ حالت استیضاح وزیر به خود گرفته است و به نوعی به تقابل با دولت تبدیل شده است و بیشتر محفلی شده است برای بیان انتقادات غیر سازنده از دولت و وزرا. آنچه که در این میان قابل بیان است ناتوانی اتاق بازرگانی در برقراری ارتباط با دولت است چه آنکه دولت به علت گستردگی و هم چنین حجم عظیمی از کارهای اجرایی که بر دوش دارد و همچنین بنا بر عرف موجود در تمام کشور ها نمی تواند با مثلا اتاق بازرگانی که شاید اندازه نصف یکی از وزارت خانه های دولت نیز نباشد خود را وفق دهد و صد البته که این از وظایف اتاق بازرگانی به عنوان نهاد کوچکتر است که بتواند با تطبیق اهداف و برنامه های خود با دولت زمینه این تعامل را فراهم کند و به علت نبود این زمینه در وضعیت فعلی ؛تمام بار صنعتی کشور برعهده وزارت صنایع و معادن است .

علاوه بر ضعف در نحوه مواجهه با دولت؛یکی از بزرگترین ضعف های اتاق بازرگانی ارتباط بین خود اعضای اتاق بازرگانی در سراسر کشور است که عمده نشست های سراسری آنها تنها خلاصه می شود به نشستهای انتخاباتی جهت برگزیدن اعضای جدید؛بین اتاق تهران به عنوان محور اتاق بازرگانی و سایر شعبه های استانی مثلا مشهد؛تبریز رابطه دائمی و مستمر وجود ندارد و اتاق های بازرگانی را اگر بخواهیم به عنوان یک مجموعه کلی نگاه کنیم؛باید گفت که در وضعیت فعلی بیش از آنکه بصورت یک مجموعه پیوسته و هماهنگ باشد بصورت جزیره های جدا از هم است که هر یک از بخش های آن ساز خود را می زند و بدون شک با این وضعیت ؛هیچ گرهی از گره های اقتصاد کشور باز نخواهد شد و لازم است که هر چه سریعتر تجدید نظری اساسی صورت گیرد که انتخابات قریب الوفوع اتاق بازرگانی می تواند نقطه پایانی باشد بر این عدم هماهنگی و در نتیجه عدم کارآرایی باشد که با انتخاب اعضای هماهنگ با دولت و هماهنگ با افق های گسترده پیش بینی شده در پشم انداز توسعه کشور؛بتواند به عنوان بازوی خصوصی کشور زمینه های رشد و توسعه کشور را فراهم آورد .

اتاق بازرگانی مطابق آنچه در آئین نامه این نهاد آمده است از جمله وظایفش حضور در بازازهای بین المللی و همچنین حضور در مجامع بین المللی و معرفی کردن پتانسیل های بخش خصوصی کشور به سرمایه گذاران خارجی جهت حضور و سرمایه گزاری در کشورمان است که با نگاهی کوتاه به عملکرد 4 ساله اتاق بازرگانی در زمان مدیریت فعلی به نظر می رسد که در این امر نیز توفیق چندانی کسب نشده است و سرمایه گذاری های فراوان انجام شده در بخش های مختلف کشور بیشتر به دلیل تلاش های گسترده بخش دولتی بوده است و اتاق بازرگانی باز هم بیشتر در حاشیه بوده است که نشانی دیگر است بر موفق نبودن این اتاق در انجام وظایف.

انتخابات اتاق بازرگانی در شرایطی چند روز دیگر برگزار می شود که نحوه آرایش کاندیدای های مطرح در این انتخابات حول دو محور می چرخد. محور اول حامیان ادامه وضعیت فعلی است که شناخته شده ترین افراد آن کسانی چون نهاوندیان و آل اسحاق روسای فعلی اتاق کشور و تهران هستند که با نگاهی بر دلایل ذکر شده در بالا بنظر نمی رسد شانس چندانی جهت موفقیت داشته باشند چه آنکه مهمترین ملاک در انتخاب افراد همان کارنامه و سابقه قبلی افراد و میزان کارآمدی آنان است .اما محور دوم در انتخابات اتاق بازرگانی تفکری است که اعتقاد دارد وضعیت و رکود فعلی حاکم بر اتاق بازرگانی اصلا زیبنده کشور نیست و حال که دولت خدمت گزار با سرعت چشمگیر در حال گسترش توسعه صنعتی کشور است اتاق بازرگانی نیز باید بتواند بخوبی خود را با دولت هماهنگ کرده تا اثرات میمون و مبارک این هماهنگی در بخش خصوصی کشور ظاهر شود و اتاق بازرگانی بتواند به عنوان مکمل دولت به وظایف خود چه در داخل و چه در سطح بین المللی بخوبی عمل کند که فرد پرسابقه و شناخته شده ای چون آقای خاموشی نماینده این تفکر است که با توجه به شرایط فعلی کشور و همچنین ضعف های فراوانی که در عملکرد 4 ساله اتاق بازرگانی وجود دارد بنظر می رسد واجد شرایط ترین فرد باشد.

مالک نورمحمدی